Onur Kara

Bu yazdıklarım geçmişe armağan olsun. Bir hiçliğe uzanacak cevapsız kalacak geçmişe. Anlatmak istiyorum her şeyi, mum ışığının aydınlatmaya çalıştığı bir dağ evinin karanlık odasında bulunan o camın ardında oturarak. Aceleye hiç gerek yok nasıl olsa bir yere yetişmeye çalışmıyorum, sakinim, sadece dışarıyı izliyorum ve elim kağıda varıyor. Evet, hissediyorum gerçekten hissediyorum bir şeyler karalıyor elim, bir şeyler yazıyor kalemim ama kağıda bakmıyorum. Bakamam ne hissediyorsam o, anlamlı şeyler çıkmayacak belki, sadece yazıyorum. Ah bir şeyi unutuyordum, çayım... Çayım olmazsa olmaz, o benim kadim dostum belki de sırdaşım. Ruhumun demlenmesini ona borçluyum, bana çok örnekler sundu ve buna minnettarım. Bir tiryakiyim, bu çaya mı aşka mı bilmiyorum. Sevgili , Bu mektup sana, özlemin o kadar arttı ki bu bedende ruhum şifa eylemez oldu bana. Kendimi kapadım bu ıssız yapıya. Yabancı oldu bu diyarlar. Rüzgarın estiği yerde olmak istiyorum, sürüklenmek. Olgunlaşmış belki de ölmeye başlay

Soru oldukça net ve açık görünüyor öyle değil mi? Aynı şekilde kavramlarda fakat düşünmeye başladıkça aslında her şey değişmeye başlıyor. Düşünmek gerçekten her şeyi değiştiriyor. Bizler huzuru nasıl tanımlarız peki? Huzur en basit tabiri ile insanın içinde duyduğu rahatlık ve dinginlik duygusudur değil mi? Evet, tam olarak böyle tanımlarız. Bazen insan düşünmüyor değil bazı şeyleri kavramı gibi bilmek belki de en iyisidir. Çünkü detay arttıkça işler değişmeye başlar. Zaten tanımlarda bunun için yok mudur? Komplike bir şeyi en sade şekilde tanımlamak için. Öyleyse huzuru tanımlandığı gibi bırakalım ve bu yazıyı burada bitirelim. Demek isterdim fakat sahiden huzur nedir? Ben, uzun zamandır huzurlu olduğumu hatırlamıyorum yoksa böyle bir şey yok mu? Elbette yadsınamaz bir biçimde mevcuttur, Huzur. Yağmurlu bir günde sıcak evinizde elinizde bir bardak çayınız veya bir fincan kahveniz, yağan yağmurun çıkardığı o eşssiz huzurlu ses, arkaplanda çalan hafif bir melodi elinizde yarım kalmış ve